Szabla (Polish pronunciation: [ˈʂabla]; plural: szable) is the Polish word for sabre. [1] The sabre was in widespread use in the Polish–Lithuanian Commonwealth during the Early Modern period, especially by light cavalry in the 17th century. The sabre became widespread in Europe following the Thirty Years' War and was also adopted by infantry.

Szabla – jednoręczna sieczna broń biała, wyróżniająca się długą, jednosieczną i zakrzywioną głownią [1]. Szabla przeznaczona jest głównie do zadawania cięć (w mniejszym stopniu również do pchnięć).

Szabla Polska – repliki szabli polskich swords, sabers, rapiers, armor "Szabla należała do tzw. Broni białej, czyli siecznej, za pomocą której Polacy odnosili wiele zwycięstw. Stała sie więc ukochaną bronią narodu, którą rycerz polski oddawał w boju jeno razem z życiem.

Szaszka Dragońska Oficerska wzór 1881/1909 Andrij Sidorow - Niezwykle RzadkaJarosławski ART & SWORDS

Szabla (Polish pronunciation: [ˈʂabla]; Polish plural: szable) is the Polish word for sabre. It specifically refers to an Eastern European one-edged sabre-like mêlée weapon with a curved blade and, in most cases, a two-bladed tip called a feather (pióro).

Resembling the original 17th-century sabres, the new 1921 pattern was based primarily on the sabres produced during World War I in small numbers for the Polnische Wehrmacht (retroactively designated " szabla wz. 1917 "). The new sabre served as both a combat and ceremonial weapon of the Polish Army.

We study and practice a variety of sabre forms using period sources such as Del Frates 1876 Treatise for Radaelli's Military Fencing Master's School and Alfred Hutton's "Cold Steel: A Practical Treatise on Sabre" published in 1889. We will provide more information on sabre here in the future. For equipment, we use both synthetic and steel sabres along with appropriate protective gear.

Szabla (2024) Sablja - Dziennikarka bada sprawę dot. zamachu na serbskiego premiera. Jej śledztwo prowadzi ją do mrocznego świata skorumpowanego aparatu państwowego.

Szabla zajmowała ważne miejsce w dziejach oręża polskiego, a także w polskiej kulturze i obyczajach. „Szabla czarna” („pałasz krzywy”) – ekskluzywna broń biała najskuteczniejszej formacji bojowej Rzeczpospolitej Obojga Narodów, łączyła najlepsze cechy szabli węgierskiej, zachodnioeuropejskiej i tureckiej.

To charakterystyczny typ jednosiecznej broni wschodniej, spotykanej również na ziemiach polskich. Szabla szamszir skrystalizowaną i w pełni jednorodną formę uzyskała w XVIII wieku. Stanowi połączenie perskiej głowni – szamszir i tureckiej oprawy rękojeści – kilidż.